Tavşan ve Mendil Masalı

 

Bir varmış bir yokmuş. Evvel zaman içinde kalbur saman içinde ormanın birinde yaşayan tavşan varmış. Küçük tavşan ailesi ile birlikte yaşıyormuş. Ormanda yaşayan yavru hayvanların hepsi ile arkadaşmış. Her gün dışarıda yavrularla birlikte oyunlar oynar eğlenirmiş.

Günlerden bir gün anne tavşan evde temizlik yapmaya başlamış. İsterse yavru tavşanının dışarı çıkabileceğini söylemiş. Fakat tavşan dışarı çıkmak istememiş ve annesini izlemek istediğini söylemiş. Anne tavşan evinde temizliğe başlamış. Bir çok yeri sürüp, silmiş. Daha sonra yatak odasında bulunan sandığı açmış ve meraklı yavru tavşan hemen annesinin yanına gitmiş. Anne tavşan sandıkta duran eşyaları çıkarıp temizlemeye başlamış. O an da yavru tavşanın dikkatini küçük bir mendil çekmiş. Bu mendil bembeyaz ve kenarları inci boncuklarla çevriliymiş. Yavru tavşan mendile doğru eğilmiş ve sandığın içinden almış. Mendili çok beğenen yavru tavşan annesinden bu mendilin kendisinin olmasını istemiş. Annesi kaybetmemesi koşuluyla mendili yavrusuna vermiş. Yavru tavşan mendili almasının mutluluğu ile evden çıkmış ve mendili arkadaşlarına göstermek için ormanın derinliklerine doğru koşmuş. O kadar hızlı koşmuş ki arkadaşlarının yanına gittiğinde mendili cebinden çıkarmak istemiş ama mendil orada yokmuş. Yavru tavşan anda mendili kaybettiği için çok üzülmüş ve ağlamaya başlamış. Yavru tavşanın ağladığını gören yavru hayvanlar hemen tavşanın etrafını sarmış, neden ağladığını sormuş. Yavru tavşan annesinden mendili aldığını ve onlara göstermek için koştuğunu, mendili kaybettiğini anlatmış. Arkadaşları yavru tavşana çok üzülmüş ve ona yardım edebileceklerini anlatmışlar. Yavru tavşan gözyaşlarını silmiş ve hangi yoldan geldiğimi arkadaşlarına göstermiş. Yavru hayvanlar; zebra, kanguru, fil, kaplumbağa, maymun ve ceylan üzgün tavşana yardım etmek için mendili aramaya başlamışlar.

Ne kadar çok arasalar da bir türlü güzel mendili bulamamışlar. Tam mendilden ümitlerini kesmişler ama o anda yavru sincap elinde mendille arkadaşlarının yanına gelmiş. Sincap “Merhaba arkadaşlar, bakın tavşanların kapısının önünde ne buldum. Çok güzel değil mi?” demiş. Tavşan mendili görünce koşup arkadaşına sarılmış. “Bu mendil annemin mendili. Ben çok beğendiğim için bana vermişti. Ama ben onu kaybettiğimi sandım ve arkadaşlarımla saatlerdir onu arıyorum. Bulduğun için çok teşekkür ederim” demiş. Sincap mendili arkadaşı tavşana vermiş. Mendilin bulunmasıyla bütün hayvanlar rahat bir nefes almış. Tavşan arkadaşlarına birazdan geleceğini söylemiş ve eve koşmuş. Annesine mendili geri vermiş. Hatıraları saklayabileceği yaşa geldiğinde mendili tekrar almak istediğini ama şuan değerli eşyaları saklamak için küçük olduğunu söyleyip annesine sarılmış. Masal da burada bitmiş.